อาลัยรัก..คุณแม่สุพร จันทรวงศ์ยี่สิบแปด สิงหา เวลาเช้า
เกิดเรื่องเศร้า สลดใจ ให้โศกศัลย์
แม่สุพร มาลาลับ ดับชีวัน
ลูกจาบัลย์ ครวญคร่ำ น้ำตานอง
เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร แผ่ใบกว้าง
ลูกอ้างว้าง แสนอาลัย ให้หม่นหมอง
เคยหนุนตัก หยอกเย้า เฝ้าประคอง
กอดตระกอง อุ่นไอรัก แม่ปักใจ
ยามแม่ป่วย ลูกหา หยูกยาป้อน
ยามแม่ร้อน ลูกปัด พัดวีให้
แม่เอ่ยเอื้อน ลูกรีบสรร ในทันใด
ขอเพียงได้ กตัญญู รู้แทนคุณ
เป็นตัวอย่าง แม่ดีเลิศ ประเสริฐนัก
เฝ้าฟูมฟัก โอบเอื้อ อีกเกื้อหนุน
เป็นแม่พระ ทุกเมื่อ คอยเจือจุน
ลูกอบอุ่น ด้วยแม่นี้ คอยชี้นำ
แม่สร้างบุญ สุนทาน งานยิ่งใหญ่
ถือธรรมมะ ชำระใจ ให้เลิศล้ำ
ทั้งโลภ โกรธหลงไกล ไม่ครอบงำ
สู่ทางธรรม จึงสพสุข ไร้ทุกข์ใจ
อยากบอกแม่ แสนดี คนนี้ว่า
เกิดชาติหน้า ขอเป็นลูก ทุกชาติไซร้
ด้วยกุศล ที่แม่ทำ จงนำไป
พบหนทาง สว่างไสว ตราบนิรันดร์
ด้วยรักและอาลัย
จากลูกๆ นายทวนชัย จันทรวงศ์ และพันเอกพิเศษ สุชาต จันทรวงศ์
28 สิงหาคม 2552
อ่านโดย นางเพ็ญพิมล บุญเรือง
ประพันธ์โดย ครูสุนัน จิตอร่าม